nieuwsbrief december 2015

                                                                                                                                                                           

Waar zal ik deze brief eens mee beginnen? Er gebeurt zoveel de laatste tijd. Terwijl ik dit zo zit te overdenken zit ik in een behaaglijk warme kamer, gezellige feestdagen in het vooruitzicht. Het wordt nu toch wat kouder en echt herfstweer. Op onze reis naar Roemenië hadden we sneeuw, verder storm en veel regen. Echter toen we een aantal dagen in Roemenië waren werd het weer beter en was het over dag lekker en zonnig weer. s-Avonds koud en in de nacht rond het vriespunt. Hoe zullen zij straks met de feestdagen er bij zitten? En de rest van de winter? Ook op een behaaglijk plekje in huis? Hoe zal het zijn straks als we de geboorte van de Heer Jezus, Gods Zoon, gedenken? Zal er rust en vrede zijn? Zal er warmte zijn in ons huis en in ons hart? Zoals net al gezegd, er gebeurt momenteel zo veel, dicht bij en ver weg. Aanslagen, rampen, geweld, ziekte, werkeloosheid, wanhoop, mensen op de vlucht, uitzichtloosheid, zorgen alom. Zorgen ook voor hen die ons lief en dierbaar zijn, dicht bij huis en ook ver weg in Roemenië. Gezinnen die nieuwe sponsors nodig hebben, gezinnen die nog niet voldoende brandhout hebben voor de winter. Er is veel, veel wat ons bezig houdt. Echter:

                                                                          Jezus kwam op aarde,

                                                                          kwam voor u en mij, 

                                                                          Hij geeft leven waarde, 

                                                                          Hij maakt waarlijk vrij.

 

Eén van Zijn namen is: Immanuël (lezen we in: Mattheüs 1:23 b).

Immanuël wat betekent: God met ons. God met ons? Ja, God met ons. Er kan van alles gebeuren maar Hij is er. Hij laat Zijn kinderen nooit alleen. Ook niet als alles tegen loopt, ook niet bij verdriet en pijn en wanhoop. In ons hart geboren, met Zijn vree vervuld, Hem dan toebehoren, Hij vergeeft de schuld.

HIJ geeft vrede in ons hart, die alle verstand te boven gaat (Filip.4:7) zelfs in hevige stormen.

Jezus komt op aarde, komt voor u en mij, schenkt ons uit genade, leven voor altijd.

Jezus HIJ komt terug, we mogen uitzien naar Zijn komst. Advent – verwachten

Gods zegen toegewenst voor de Kerstdagen en het komende nieuwe jaar.

 

We hebben afgelopen oktober een hele fijne reis gehad naar Roemenië en Hongarije. De nieuwe bus van Arie en Corrie rijdt fantastisch en veel sneller zodat we soms iets meer rusttijd hadden. Als eerste zijn we naar Roemenië gegaan. Toen we daar op vrijdag aankwamen hebben we de bus uitgeladen en de kinderpakketten gelijk gesorteerd op familienaam. Onze kamers stonden meteen weer vol! Op zaterdagmorgen hebben we eerst inkopen gedaan voor de voedselpakketten. We waren erg blij, want de grote zakken waspoeder waren in de reclame, dus gelijk genoeg ingeslagen voor de grote gezinnen. Elke cent voordeliger scheelt weer. Daarna snel de pakketten gemaakt. * ’s Middags hebben we ons eerste bezoek gebracht bij een familie met 11 kinderen. De drie oudste dochters zijn alle drie studenten. Zij zijn erg enthousiast over de studie die ze gekozen hebben. De oudste, Damaris, zit nu in haar laatste jaar. Zij hoopt eind juli klaar te zijn. Dan is zij gediplomeerd verpleegkundige. De andere twee zussen studeren voor apotheker; één zit nu in haar 3e jaar en de jongste van de drie is net begonnen. Toen we de kleinere kinderen de kerstpakketten hadden gegeven konden ze niet wachten om ze open te maken. Alle kinderen waren heel erg blij. Ik had in augustus aan sommigen kinderen gevraagd wat zij heel graag wilden hebben. Twee meisjes vroegen om een barbiepop; één zoon wilde graag een helikopter; een groter meisje wilde zo graag een horloge hebben en alle verzoeken zijn ingewilligd. Geweldig! Alle gevers hartelijk dank namens de kinderen. * Zondagmiddag zijn we bij een ander groot gezin wezen eten. En ook daar waren alle kinderen heel blij met de mooie cadeaus. De oudste zoon studeert voor architect . Hij zit nu in zijn 3e jaar en haalt goede cijfers. * Maandagmorgen zijn we naar Joszef gegaan. Voor hem hadden we een scootmobiel bij ons. Die had ik gekregen van een broeder in de kerk. U had dat gezicht van Joszef moeten zien: nu kan hij zelf naar buiten. We zijn wel geschrokken van zijn been. Dat is 20 cm korter geworden door de botontkalking en zijn knie kan hij niet meer buigen. Dat is erg lastig. Doordat hij nu een hoog/laag bed heeft kan zijn vrouw hem beter verzorgen zonder dat ze pijn in haar rug en knieën krijgt. Het fijne van ons werk is, als we speciale spullen krijgen, we het leven voor veel mensen iets makkelijker kunnen maken. We hadden ook weer heel veel verband en pleisters gekregen van mijn apotheek en van een zuster uit Benthuizen. Dat is een hele grote financiële bijdrage voor hen. Maandelijks zijn ze € 100.-- voor verbandmiddelen en dergelijke kwijt en dat met een invaliditeitspensioen van € 53. Een jaar geleden heeft de specialist al een brief geschreven om een bijdrage voor Roszika als mantelzorger. Zij moet Joszef verzorgen en bij alles helpen. Daardoor kan zij niet meer werken. Tot drie keer toe werd het afgewezen. Toen is Lajos, onze contactpersoon, met haar meegegaan naar het stadhuis en hij heeft gezegd “ik ga hier niet weg voor u belooft dat u dit gezin financieel gaat helpen”. En wat schetste zijn verbazing, nu kan het ineens wel. Zij krijgen nu 170 euro per maand. Hun zoon Andras wil graag gaan trouwen en is een huis aan het bouwen in de tuin van zijn ouders. Helaas kan hij niet opschieten met de bouw omdat hij heel vaak zijn ouders financieel moet helpen. Wij willen iedereen hier in Holland die extra giften voor hen heeft gegeven hartelijk danken. Maar al hebben ze nu mantelzorggeld, extra hulp kunnen ze nog steeds gebruiken. * Daarna zijn we ’s middags naar Christina gegaan. Ook een groot gezin. En zoals overal een feest om de kinderen zo blij te zien met hun cadeaus. Toen vlug naar huis de bus weer inladen voor de rondreis. * Dinsdag bezochten we allereerst een moeder met twee kinderen. Zij was nog erg zwak want van de zomer was haar borst afgezet. We hopen dat zij weer snel sterk genoeg is want zij verlangt er naar om weer te gaan werken. Zij is verpleegster in een speciaal ziekenhuis voor kinderen met kanker. * Daarna nog even in dezelfde stad een studente bezocht. Zij maakt het goed en heeft veel plezier in haar studie. Arie en Corrie hadden voor haar van een mevrouw hier in Holland een zo goed als nieuwe fiets gekregen. Wat was Evelin daar blij mee, nu kan ze op de fiets naar de universiteit en spaart ze geld uit voor

de bus. Mevrouw, hartelijk dank namens Evelin! Dit is een grote praktische gift. * Daarna naar Magdi. Zij is coupeuse en heeft gelukkig steeds meer klanten. Het is erg leuk, als de mensen de Hollandse bus in het dorp zien rijden, komen er ’s middags gelijk vrouwen kijken welke lappen zij weer heeft gekregen. Doordat wij de lappen, die Arie en Corrie geregeld krijgen, gratis brengen verdient zij iets meer aan een kledingstuk. * En als laatste deze dag naar de familie Jari. Het dochtertje is vaak ziek en moet dan weer naar het ziekenhuis. Dat brengt allemaal weer kosten met zich mee. En ze hebben het al niet breed. Ook hier de dozen gegeven en het fijnste is dat de kleding die er in zit bijna altijd goed past. Voor deze dag was het genoeg geweest. Nu naar ons pension met de mooie naam Agape. * De volgende dag naar een jong gezinnetje met een dochtertje van net één jaar. Zij is geboren met voetjes die niet in de goede stand stonden en met hele zwakke spieren . Door de therapie die de moeder elke dag om het uur deed staan de voetjes nu recht. Zij zal wel speciale schoentjes moeten hebben als ze gaat lopen, denken de dokters. Verder groeit ze goed. * Daarna naar een gezin waarvan de moeder in Duitsland werkt en de vier jongens voor zichzelf moeten zorgen. De oudste is 15 en de jongste is 9 jaar. De vader werkt in de bouw maar als de vorst invalt is er geen werk meer dus ook geen inkomen. Ook deze jongens waren zo blij met hun pakketten. * Toen nog even een bezoekje gebracht aan een alleenstaande vrouw, de moeder van Evelin. Zij krijgt altijd kalk en multivitaminen tabletten die ze volgens de dokter nodig heeft. Omdat dat in Roemenië verschrikkelijk duur is kan zij dat niet betalen en nemen wij dat voor haar mee. * Als laatste deze dag naar Martha. Ook een alleenstaande moeder met 4 grote kinderen. Hier gaan we altijd als laatste op een dag naar toe. Dan eten we daar gezellig samen. Zij kan heerlijk koken. Hierna weer naar het pension. * Donderdag morgen naar Adam Maria. De dochter is van school af en kan helaas geen werk vinden in dat kleine dorp. En nu mist Maria ook de kinderbijslag voor haar. Voor de zoon hadden we een mooi pakket. Hij was erg blij met alles dat erin zat. Maria heeft heel de dag pijn in haar buik. Daar is ze al een paar keer aan geopereerd maar de doctoren weten er nu geen raad meer mee. Ook heeft ze veel pijn in haar benen. Ze heeft spataderen van zo’n 2 cm dik en ook knobbels. Vreselijk om te zien. Opereren durven ze niet meer, ook vanwege haar zwakke hart. * Het volgende adres was bij Ibolya; zij was voor het eerst oma geworden. Voor de nieuwe baby hadden we een babydoos van mijn vriendin bij ons. Die zijn we later persoonlijk wezen brengen in een dorpje verderop. * ‘s middags naar Eva en haar zoon Norbert. Norbert spreekt niet goed en heeft logopedielessen. Hij groeit wel goed en gaat graag naar school. Hij heeft de afgelopen zomer 2 keer zijn enkel gebroken waardoor hij nu moeilijk loopt en ook nog pijn heeft. Ook hij was erg blij met zijn pakket. Hij heeft een bedankbriefje geschreven en door Google vertaald, dat ik meegekregen heb voor degene die het pakket gemaakt heeft. Leuk is dat om hem nu na zoveel jaar zo vrolijk te zien. Toen wij daar een paar jaar geleden voor het eerst kwamen wilde hij niemand zien en verstopte zich. Hij was toen zeven jaar en kon nog niet praten. Maar nu komt hij met uitgestoken armen op je af als je komt. De extra lessen, die wij van uit onze stichting konden betalen, hebben hem echt goed gedaan. Daar zijn we heel dankbaar voor. Nu krijgt hij logopedie les op school. * En als laatste deze dag naar Irma. Een jonge weduwe met twee kinderen. Hier gaat alles naar wens. We hebben daar gegeten en daarna weer naar het pension. * Vrijdagmorgen eerst naar het dorpje om het babypakket te brengen. Het moedertje was heel blij met alles. Willemien bedankt voor dit pakket.

* Daarna naar de dominee. Eerst hebben we daar geluncht . Toen we klaar waren kregen de kinderen hun doos. Dat was heel bijzonder: er zaten voor de twee oudste jongens prachtige boeken in. Alle twee in de Hongaarse taal. Wat een verrassing. En natuurlijk waren de dozen voor de twee meisjes ook prachtig gevuld met bruikbare dingen. Kortom, alle kinderen heel blij. * Ons derde bezoek deze dag was bij Ibolya en György. Ibolya doet heel veel kinderwerk. Zij heeft met haar buurvrouw Erszébet op vrijdagmiddag een kinderclub waar gemiddeld 60 á 80 kinderen komen. Ook heeft ze een zondagsschoolklas in de kerk. Voor haar had ik een mooi cadeau. Mijn schoonzus gaf vroeger godsdienstles op de openbare scholen hier in Zoetermeer. Daarvoor had zij prachtige flanelplaten aangeschaft. Nu kan zij helaas dit werk niet meer doen. Daarom heeft zij die complete serie voor Ibolya meegegeven. Het zijn allemaal geschiedenissen uit de Bijbel. Ibolya was hier natuurlijk heel blij mee. Flanelplaten was al jaren een grote wens van haar. * Als laatste deze dag hebben we een bezoek gebracht bij een gezin met vijf kinderen. Het oudste meisje studeert Toerisme. De tweede dochter studeert in Hongarije. Haar gemiddeld cijfer op haar einddiploma van het voortgezet onderwijs was een 9.97. Hierdoor heeft zij een gratis studie aangeboden gekregen in Nyíregyháza (Hongarije). Zij studeert daar voor verpleegkundige. De andere kinderen hebben ook allemaal hoge cijfers op hun rapport. Wat zo leuk is als je vraagt in een gezin hoe het op school gaat, komen de kinderen allemaal gelijk met hun rapporten aan rennen. Ze zijn erg trots als je ze prijst voor hun presentaties. Hierna weer naar het pension voor de laatste nacht. Zaterdag, richting “huis” in Arad. Maar eerst nog twee bezoekjes afleggen. * Als eerste naar een dorpje dat zo klein is en daardoor niet eens op de kaart staat. Daar woont een jong echtpaar. De vrouw is behoorlijk depressief. Maar zoals wij kunnen constateren gaat haar man er erg goed mee om. Hij helpt haar bij alles dat nodig is. Het is heel jammer, doordat Erszébet depressief is, kan ze niet meer werken dus missen ze nu haar inkomen. Dat is een grote strop want zij hebben een heel oud huisje geërfd en dat zijn ze langzaam aan het renoveren. Dat staat nu op een laag pitje. We hebben lekker koffie bij ze gedronken en daarna naar het laatste adres van deze rondreis. * In Salonta bezoeken we Levente en Erszébet met hun drie kinderen. Levente studeert voor tandarts en is aan zijn laatste jaar bezig. Erszébet is begonnen aan een opleiding voor assistente zodat ze straks samen kunnen werken. De kinderen zijn allemaal gezond en ook hier weer mooie resultaten op school. De pakketten waren geweldig mooi. Zo eindigde de rondreis. Zondagmorgen rust en 's middags naar de kerk. * Maandag weer met frisse moed begonnen. Eerst weer inkopen doen voor de volgende pakketten. Nadat die weer in het pension waren gemaakt gingen we na de lunch als eerste naar een gezin met 5 kinderen. Zij wonen in een flatje met twee kamertjes, elk van 3 bij 4 meter. Er is nauwelijks plaats om te zitten. De kamer staat vol met kasten en dozen. Want er is geen plaats voor nog meer kasten. Voor een tafel met stoelen is ook geen plaats. Dus altijd met bord op schoot eten. De twee oudste jongens zijn heel intelligent. Zij schilderen en tekenen prachtige dingen. Zij hadden speciale tekenspullen in hun doos gekregen. De kleding die in alle dozen zat paste allemaal precies. Geweldig, riep moeder. Kortom ook hier blijdschap. * De volgende dag vroeg weg naar een dorpje waar ik al 25 jaar geregeld kom. De eerste keer, nog met Marius, waren er 15 weduwvrouwen en een echtpaar die samen kwamen in het Baptistenkerkje. Nu is er nog één vrouw en het echtpaar over. We hadden een fijn uurtje met elkaar. Voor we weggingen hebben we nog een paar liederen gezongen en met elkaar gebeden. * Daarna naar het volgende dorp. Naar Juliana en haar moeder. Juliana ligt al jaren verlamd op bed. En haar enig uitzicht is een houtfornuis en een heel klein tv toestel waarvan het beeld steeds staat te trillen.

Ze komt nooit van bed af en dus ook nooit naar buiten. Wat een troosteloos leven. * Hierna weer terug naar Arad en bij de vader en moeder van Ica gaan eten. * Woensdag nog een paar bezoekjes gebracht bij een paar gezinnen. In één gezin is erg veel zorg en verdriet om de enige zoon. Vanaf zijn 12e jaar heeft hij spierdystrofie. Hij kan nu niet meer zelf ademen en heeft zuurstof. Wij schrokken toen we hem zagen. Want hij is zo mager geworden. Zelf is hij niet bang om te overlijden want hij weet dat hij naar de Here gaat. * Donderdag waren we klaar met de bezoeken. We zijn toen nog even gezellig met zijn drieën naar de stad geweest. Daarna naar de kamers in het pension en onze koffers weer ingepakt. * Vrijdags naar Szeged in Hongarije. Wij kunnen altijd in een klein huisje in de tuin bij de kerk slapen. Drie dagen zijn we bij Kati geweest en op zaterdag de dochter met haar gezin bezocht. * Maandagmorgen zijn we richting Oostenrijk gegaan. Op weg daarnaar toe zijn we nog even bij Magda koffie wezen drinken om afspraken te maken voor de vrachtwagen. Daarna naar Laci en Agi in Oostenrijk. Agi heeft dag en nacht heel veel pijn in haar nek. Dat is nog een gevolg van haar auto ongeluk , een paar jaar geleden. Dinsdagsmiddags zijn we meegegaan naar een verzorgingshuis waar mensen wonen met een verstandelijke handicap. Eerst hebben we gezongen. Allemaal kinderversjes die wij op de zondagsschool zongen. Dat was leuk want die kon ik in het Hollands meezingen. Laci heeft daarna verteld over de Here Jezus. Hij stelde af en toe een vraag tussendoor en één jongen gaf steeds goede antwoorden. 's Avonds nog wat nagepraat over het werk dat Laci en Agi doen in dit verzorgingshuis. En het kinderwerk met zo’n 100 kinderen in Körtüspuzsta. Waar ze veel kleding, speelgoed en knutselmateriaal voor nodig hebben. * Woensdag weer op reis richting huis. Met nog één overnachting is Duitsland. In het pension waar we altijd slapen hadden ze nieuwe dekbedden en hoezen gekocht. Wij kregen een heleboel gebruikte maar nog goede dekbedden en hoezen mee voor ons werk. Daar waren we heel blij mee. * Donderdag kwamen we laat thuis; we hadden heel veel files onderweg. Dat was jammer maar verder was het een hele fijne gezegende reis. Vrienden, ik krijg de laatste weken geregeld nieuwsbrieven van andere stichtingen. Dat vind ik leuk om te lezen wat anderen doen. Het valt mij op dat elke stichting een speciale gift vraagt voor stookhout. En dat is begrijpelijk want het stookhout is, in verhouding met de inkomsten, voor veel gezinnen en zeker voor de weduwen heel erg duur. Één vrachtwagen met boomstammen, ± 200 euro, is voor een halve wintertijd. Dat is duurder dan een maandinkomen. Daarom zijn wij ook zo vrij om een extra “kerstgift” te vragen voor stookhout. Speciaal voor onze adoptiegezinnen. Corrie schrijft al op het voorblad, dat wij hopen dat iedereen, die wij ondersteunen, de komende winter in een lekker verwarmd huis zal zitten. Helpt u mee? U kunt uw extra gift storten op nummer NL64 INGB 0009 6428 99 t.n.v. Stichting Jozua te Zoetermeer. 

Onder vermelding van CODE: BN. Heel hartelijk dank.

 

Namens het bestuur wil ik iedereen aan het eind van het jaar hartelijk dank voor uw trouw in het geven van giften. Zowel financieel als in natura. Zonder uw trouw zouden wij dit werk niet kunnen doen. Wij hopen dat we volgend jaar weer op uw steun kunnen rekenen. Ik wens u allen rijk gezegende kerstdagen. En een goed en vreugdevol 2016